فقه و چه در سير و سلوك، آن دو تحت تأثير آن حضرت بوده اند. مالك بن انس استاد شافعي بوده و احمد بن حنبل، مدت ده سال در محضر او كسب علم و دانش كرده است. اينان پيشوايان چهارگانه اهل سنت اند كه مستقيم يا غير مستقيم از شاگردان امام صادق (عليه السلام) بوده اند. جندي، در جاي ديگر از كتابش مي افزايد: «اگر براي مالك افتخار است كه بزرگترين شافعي بوده و يا براي شافعي افتخار است كه از بزرگترين اساتيد حنبل بوده است، و يا اينكه براي هر دو استاد افتخار است كه در نزد اين دو استاد تلمذ نمايند، اما شاگردي نزد امام صادق (عليه السلام) افتخاري است كه مذاهب چهار گانه اهل سنت، همه در آن شريكند. بزرگواري امام صادق (عليه السلام) فزوني و كاستي نداشت، امام (عليه السلام) علم و دانش جدش (صلي الله عليه وآله) را به همه مردم منتقل مي ساخت، امامت مقام و مرتبه او بود و شاگردي پيشوايان اهل سنت در نزد او، آراستگي آنان به سبب نزديكي با چنين شخصيتي والا بوده است. علاوه، محدثان بزرگ ديگري مانند سفيان ثوري كه در ورع و سنن و فقه پيشواي زمان در همه عراق بود و در برخورد با خليفه وقت موضعي استوار داشت، و همچنين بزرگاني مانند عمرو بن عبيد كه فرقه معتزله را به وجود آورد و محمد بن عبد الرحمان و ابن ابي ليلي همتاي ابو حنيفه و سفيان بن عيينه و رجال بزرگ ديگر فقه و حديث اهل سنت، نيز در محضر آن حضرت تلمذ كردند. چنانكه ابن ابي الحديد معتزلي مي